Kao što idu đevojke

2014, 26’

Režija: Melisa H. Poter

Kamera i režija: Jelena Jovčić

Muzika: Aleksandra Đokić

Etnografi-konsultatni: Rene Gremo, Predrag Šarčević, Saša Srećković

Produkcija: Kolumbija koledž, Čikago, SAD; Etnografski muzej u Beogradu

Kao što idu đevojke je film o Stani Cerović, rođenoj u jednom crnogorskom seocetu u porodici bez muške dece. Proživela je život kao muškarac i sada želi da na porodičnom groblju ostane zabeležena kao sin svoga oca. Ali u selu skoro da i nema ljudi, pa ni kamenoresca koji bi urezao njeno ime na spomenik na porodičnoj grobnici.

Razgovori sa pet mladih žena iz Beograda u Srbiji – vozačicom autobusa, dragkraljem, studentkinjom, grafičarkom i umetnicom grafita – otkrivaju mnoštvo različitih predstava o žrtvovanju, ličnom izboru i sećanju. Umetnica grafita pravi poseban natpis za Stanu na ulicama Beograda – i to je možda jedino sećanje na Stanu kakvo ona sama želi da ostavi za sobom, s obzirom na to da smo doznali tajnu u Staninom selu za koju se nadala da niko neće saznati.